HEIM
Graving og forsking
Kulturminnelova og freding
Tidstavle
Arkeologen i arbeid
- registrering og forundersøking
- utgraving
- teikning og fotografering
- konservering
- magasin
- arkiv
Arkeologiske forskingsmetodar
Etterarbeid
Dateringsmetodar
- stratigrafi
- typologi
^{- 14}C - metoden
- strandlinedatering
Paleobotanikk
- pollenanalyse
- makrofossilar
- treartsbestemming
Beinmateriale
Forskingsformidling

Om prosjektet

¹⁴C-metoden

Berre ein kolbit er nok til å datere ein buplass frå steinalderen eller eit gammalt skjelett! Det har med radioaktiv stråling å gjere. Alt levande tek opp i seg karbon (C) gjennom mat og næring, både menneske, dyr og planter. Karbon er det vanlegaste stoffet i levande organismar. Det finst ulike typar karbon. Ein av dei er radioaktiv, og vert kalla ¹⁴C. Det avgir stråling, men slikt radioaktivt karbon er ikkje farleg.

Når eit tre vert felt eller eit menneske døyr, sluttar dei å ta opp ¹⁴C . Frå då av vil strålinga frå det radioaktive karbonet i kroppen eller treet minke etter som åra går. Me veit nøyaktig kor fort strålinga minkar. Ofte finn arkeologane brende kolbitar i gamle bål på steinaldersbuplassane eller i andre samanhengar. Dei kan brukast til slik måling. Det er då mogleg å rekne seg attende og finne ut kva tid til dømes treet vart hoggen. Dette vert kalla ¹⁴C - metoden.